Een Dag Vol Verrassingen: De Bruiloft Van Marnix & Wietske

Wat een bruiloft was dit! Vanaf het moment dat ik bij Marnix en Wietske thuis binnenstapte, voelde alles zo gezellig en spontaan. Met verrassingen, grapjes, een rollator, krukken en een boeket dat precies bij de jurk paste, vloog de dag voorbij. Van een zonnige achtertuin tot een sfeervol kerkje en een gezellige dineravond, ik mocht alles vastleggen en had voortdurend een glimlach achter mijn camera. Lees hier alles over de mooie dag van Marnix en Wietske!

De dag begon bij het bruidspaar thuis, waar ze zich gezellig samen aan het klaarmaken waren voor hun grote dag. Terwijl zij nog boven in de weer waren met het aankleden, kon ik beneden alvast losgaan op de details. Overal lagen kleine spulletjes met betekenis, en op tafel stond een prachtig boeketje dat ik meteen even “leende” voor de foto’s van de sieraden.

Net toen ik dacht dat ik alles had gehad, kwam Marnix, de bruidegom, met een grijns naar me toe. Hij had nog een verrassing voor Wietske geregeld: een boeket, helemaal in de kleuren van haar jurk, mét orchideeën, haar lievelingsbloemen. Zo lief, en zó goed bedacht! Wietske straalde toen ze het zag (en ik stiekem ook een beetje achter mijn camera).

Natuurlijk kon ik daarna weer opnieuw beginnen met fotograferen, want ja, dat nieuwe boeket móést natuurlijk ook op de foto. En eerlijk is eerlijk: het paste er perfect bij.

Na het aankleden was het tijd voor een kleine fotosessie in de achtertuin. En wat een plekje hadden ze! Mooi aan het water, met het zonnetje dat precies goed stond. Marnix liep nog met een rollator, en grapte dat hij het onkruid eigenlijk nog even had willen weghalen. Alleen ja, met die rollator de trap af, dat ging ‘m natuurlijk niet worden. 😄

Na een korte ontmoeting met Marnix zijn dochter en haar vriend was het voor ons tijd om op pad te gaan richting het kerkje in Olterterp.

We reden een prachtige route, en in Olterterp sloegen we een klein weggetje in dat naar de kerk leidde. Een idyllisch pad, waar aan het einde een prachtige kerk opdoemde. Jeetje, wat een mooi gezicht was dat! Het kerkje zag er heel dromerig uit zo midden in het bos, ik was hier nog nooit geweest. We werden vriendelijk ontvangen, en gingen meteen aan de slag met wat foto’s bij de kerk. Het zonnetje scheen heerlijk, het was echt nog even het laatste dagje mooi weer meepikken, perfect getimed!

Marnix had zijn rollator verruild voor krukken, waar hij al keurig mee kon lopen. Tijdens het fotograferen wilde hij die liever niet op de foto, dus werd ik omgetoverd tot krukkenservice. Zo veelzijdig, deze dame 😉

Na buiten de mooie plekjes te hebben gehad, gingen we het kerkje in om ook nog wat foto’s te maken. Ik weet niet precies wat ik verwachtte toen we naar binnen liepen, maar ik had niet gedacht dat het er zó mooi uit zou zien. Binnen vulden warme kleuren de ruimte, en overal brandden kaarsen. Ik werd er echt even stil van hoe sfeervol het was.

Niet veel later arriveerden de gasten, die warm werden ontvangen door het bruidspaar. Eerst zou de ceremonie voor de gemeente plaatsvinden, daarna die voor de kerk. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt op deze manier, dus ik was erg benieuwd hoe het allemaal zou verlopen. De trouwambtenaar kende ik toevallig nog van een trouwbeurs waar we allebei hadden gestaan, zo leuk om steeds weer bekende gezichten tegen te komen!

De dienst kon beginnen. De bruid stak kaarsjes aan, voor de mensen die er niet bij konden zijn. Een heel mooi en ontroerend gebaar.

Tussen de ceremonie en de kerkdienst door was het tijd om even naar buiten te gaan, de benen te strekken en het bruidspaar te feliciteren. Voor de kerkdienst kwamen er nog extra gasten bij, waaronder een koor dat onder begeleiding van Marnix prachtige stukken zou zingen. Wietske zingt zelf ook, dus zij sloot vrolijk aan bij het koor.

Vooraf aan de kerkdienst kwam de priester even bij mij. Hij was wat nerveus voor de dienst en vroeg of ik niet te veel heen en weer wilde lopen, zodat ik hem niet uit zijn focus zou halen. Ook gaf hij duidelijk aan wanneer ik wel en niet mocht fotograferen. Dat vond ik eigenlijk heel prettig, want ik heb nog niet veel ervaring met fotograferen tijdens een kerkdienst.

Ik had zelf al het idee dat foto’s tijdens het bidden niet gepast zouden zijn, dat voelde gewoon niet goed, en dat had ik bij eerdere dienst gelukkig ook al niet gedaan. Toch merkte ik dat ik een beetje nerveus werd; ik wilde hem absoluut niet in de weg lopen of afleiden. Daarom bleef ik tijdens de dienst zoveel mogelijk rustig op één plek staan en bewoog ik alleen wanneer het echt nodig was.

Het werd een prachtige, persoonlijke kerkdienst. Op een gegeven moment schoten Marnix en Wietske in de lach, ze waren namelijk vergeten de ringen op de tafel te leggen. Die zaten nog gewoon in het tasje, maar gelukkig waren ze wél meegekomen 😉

Toen het koor begon te zingen kreeg ik kippenvel. Het klonk zó mooi, zeker in zo’n sfeervolle kerk. Als verrassing was er ook nog een liveoptreden met instrumenten door familie, wat echt fantastisch klonk.

De ceremonie en de kerkdienst vlogen voorbij. Alles voelde warm, persoonlijk en vol emotie, precies zoals je hoopt dat een trouwdag zal zijn. Na de kerkdienst kwam de priester nog even bij mij, om aan te geven dat hij mij totaal niet had gemerkt. Wat een compliment was dat! Ook had hij geen enkele reden om nerveus te zijn, hij had het fantastisch gedaan en gezorgd voor een mooie en persoonlijke dienst.

Na opnieuw felicitaties en een klein fotomomentje in de kerk, was het tijd om naar de overkant te lopen: Het Witte Huis. Hier stond koffie met wat lekkers klaar, en later zou het bruidspaar samen met hun naasten de dag afsluiten met een diner.

Er was nog een verrassingslied gemaakt voor het bruidspaar, en dat was zó leuk gedaan! Het bruidspaar had trouwens geen cadeaulijst, maar vroeg om een donatie voor twee goede doelen: It Damshûs Openluchtmuseum en Stichting Corantijn. Zo mooi om te zien hoe ze hun dag op zo’n betekenisvolle manier wilden delen.

Ondertussen werd de zaal omgetoverd voor het diner. Ik maakte nog snel wat foto’s van het voorgerecht - shared dining, heerlijk - en toen mocht ik zelf ook aanschuiven! Het hoofdgerecht bestond uit drie keuzes (altijd lastig voor iemand die alles lekker vindt) en het dessert was opnieuw shared dining. Ik zeg: perfecte afsluiting.

Ik zat gezellig aan tafel bij het bruidspaar, hun kinderen en aanhang, en wat heb ik gelachen. Er kwamen zulke leuke gesprekken voorbij dat ik de tijd compleet vergat. Mijn werk zat er eigenlijk rond zeven uur op, maar om tien uur liep ik pas de deur uit. Oeps. 😅Het was gewoon zo’n avond die te gezellig was om vroeg af te breken. Heerlijk eten, fijne mensen en goede gesprekken, precies waarom ik dit werk zó leuk vind. Je leert elke keer weer iets nieuws over en van mensen, en dat maakt elke bruiloft weer uniek.

En zo zat de dag er alweer op! Althans... officieel. Want ik bleef natuurlijk nog veel te lang hangen (het was gewoon té gezellig). Een dag vol liefde, mooie woorden, goed eten en een hoop gelach, wat wil je nog meer? Bruiloften als deze doen me elke keer weer beseffen hoe bijzonder het is om dit werk te mogen doen. Ook was dit voor mij de afsluiter van het trouwseizoen. Een mooiere afsluiting kon ik mij niet wensen.

Marnix en Wietske, bedankt dat ik bij deze dag mocht zijn om dit voor jullie vast te leggen! Ik wens jullie heel veel liefde en geluk toe, geniet ervan samen.